Za nami pierwsza Warszawska Jesień w tak dużej części doświadczana przez odbiorców tylko online (nieliczni mogli wziąć udział w wybranych koncertach osobiście). Na szczęście w ogóle się odbyła, a dzięki internetowej formie pierwszy raz od kilku lat mogłam wziąć w niej (choć tak niepełny) udział.
Dyskutowana na bieżąco na facebookowym fanpage’u „Ruchu Muzycznego”, doczekała się też kilku recenzji. Sam „Ruch Muzyczny” zaprosił do ich napisania trzy krytyk i jednego krytyka. Zapraszam do czytania tekstu mojego, o koncertach inauguracyjnym i finałowym: Dlaczego klasycy?
A także przenikliwych diagnoz, prowokujących pytań i plastycznych opisów autorstwa:
Ewy Schreiber: Warszawska Jesień z bliska i z daleka
Ewy Szczecińskiej: Tęsknota za harmonią świata
Krzysztofa Stefańskiego: Muzyka i więzi
Dla zachęty dodam, że nie we wszystkim się ze sobą zgadzamy!
